Beautiful memories and the hard reality

Als klein meisje was Nikita een vrolijke levendige spring in het veld.

Ze zong en danste veel en kletste me vaak de oren van het hoofd.

In de loop van de jaren bleek wel dat Nikita enorm van sporten en muziek hield.

Het begon met gym, turnen daarna kwam het pony rijden en hierna kwam het hardlopen in beeld. Nikita had zeker aanleg, ze trainde samen met het selectieteam en dit was echt Nikita’s passie. Training, wedstrijden en later kwamen hier ook obstacle runs en crossfit bij, ze vond dit alles geweldig en was enorm fanatiek.

Als gezin waren wij ook gek op muziek, de kinderen gingen al jong mee naar festivals, bandjes in de buurt etc.

Op de basgitaar had Nikita haar zinnen gezet en die kreeg onze stoere meid op haar 14e verjaardag, wat had ze hier graag goed op leren spelen.

Ze wilde serieus verder in de sport maar verdrietig genoeg heeft Nikita haar kwaliteiten hierin niet meer mogen ontwikkelen.

Dit is één van de weinige foto’s van de afgelopen 6 jaar waarin Nikita in staat was om zich nog een keer mooi te maken, ze was toen 17 jaar dus nu alweer 3 jaar geleden. Dit was toen we voor haar Lyme behandeling nog even naar oma op bezoek gingen wat toen eigenlijk ook al sporadisch nog lukte.

Wat zou ze zich iedere dag graag mooi maken en weer gewoon bij iemand op bezoek kunnen gaan, net als iedereen.

Hoe anders is haar leven nu, ze kan niet meer kletsen of zingen omdat de aandoening die ze heeft haar benauwd maakt, ze kan niet meer dansen of sporten omdat de beknelling van de hersenstam zoveel pijn en neurologische klachten geeft dat Nikita bijna niet meer kan bewegen.

Muziek waar ze zo van houd, ze kan het niet verdragen, licht geluid, geur, alle prikkels zijn teveel…

Alles wat zo mooi aan je was is verdwenen. Je stralende lach, de echte Nikita humor, je enthousiame, je mooie huidje wat altijd snel bruinde in de zon, je prachtige dikke bos met haar, je mooi volle wenkbrauwen, maar boven alles je onbezorgdheid en onbevangenheid is door je ziek zijn totaal verdwenen en dat doet ons onbeschrijvelijk veel pijn.

Lieve mensen Nikita heeft nu geen kwaliteit van leven en houd deze onmenselijke situatie echt niet lang meer vol, als Nikita dit toekomstperspectief niet zou hebben zou ze er niet meer willen zijn.

Wanneer je kind je dit verteld dan zakt de grond onder je voeten vandaan, dit zijn niet de woorden die je wil horen uit de mond van je allerliefste dochter, dit behoort een jonge vrouw van nog maar net 20 jaar niet te willen.

Ze heeft al vele jaren verloren maar ook nog een heel leven voor zich.

Helpen jullie ons alsjeblieft mee om haar deze kans te geven?

Zodat Nikita haar leven weer op kan pakken.

De kostbare operaties in Amerika zijn haar enige kans op herstel maar we hebben nog steeds niet genoeg geld om beide operaties te kunnen betalen ondanks dat er al heel veel is gedoneerd zijn we er nog niet.

Dus wij vragen jullie nogmaals willen jullie onze berichten blijven liken en delen, of willen jullie doneren? Alle beetjes helpen om het enorme bedrag bij elkaar te krijgen voor Nikita’s levensreddende operaties die niet vergoed worden door de ziekte kostenverzekering.

Wij kunnen en willen ons meisje nog niet missen en gunnen haar dit zo.